Rust' un mülkiyet kavramını ele alış şekline girmeden önce, hafızanın stack ve heap olarak adlandırılan bölümlerinin ne olduğuna ve türlere ait değerlerin nerede depolandığına hızlıca göz atalım.
Aynı belleğin parçaları olmalarına rağmen stack ve heap farklı veri yapılarıyla temsil edilirler. Hafızada verilerin girildiği sırayla depolandığı ancak ters sırada kaldırıldığı (lifo: last in first out) ve çok hızlı çalışan bölümüne stack adı verilirken, okuma ve yazma için daha fazla hesaplama gerektiren ve bir ağaç yapısını andıran bölümüne de heap adı verilir.
Hafızanın bu bölümlerinde neler olduğu ise üzerinde çalışılan verilerle ilgilidir. Rust’ ta tam sayılar, kayan noktalı sayılar, işaretçi tipleri gibi boyutları sabit ya da derleme zamanında bilinen türler, belleğin stack bölümünde depolanır. Derleme zamanında boyutları dinamik olarak değişebilen ya da hiç bilinmeyen türler ise silinirlerken özel bir temizlik çalışması gerektirdiğinden heap bölümüne konulur.
O nedenle önceki örnekte bulunan string nesnesinin kendisi; kapasite, uzunluk ve ara bellek işaretçi değerleri, değişmez ve sabit boyutta olduğundan stack üzerinde, sahip olduğu ham verileri için kendisine ayrılan ara bellek ise heap üzerinde depolanır.
C, D, Golang gibi programlama dillerinin çoğunda hafıza işlemleri bu şekilde yürütülürken Rust, heap bölümünde veri depolamaktan kaçınır ve mülkiyet kavramı konusunda ayrıntılarıyla değineceğimiz Box gibi belirli işaretçi türlerini kullanıma sokar.